این سوالیه که خیلیها میپرسن.
واقعیت اینه که آدمی که بهش وابستهای، میتونه عمیقترین زخمها رو بزنه.
اما دلیلش همیشه «بد بودن» یا «بیاحساس بودن» نیست.
سه ریشه اصلی داره:
۱) ما به آدمهای شبیه گذشته جذب میشیم:
مغز عاشق «چیزهای آشنا»ست.
حتی اگر اون آشنا، دردناک بوده باشه.
برای همین گاهی وارد رابطههایی میشیم که الگوهای قدیمی رو تکرار میکنه.
۲) عشق، چشم ما رو روی واقعیت میبنده:
وقتی کسی رو دوست داریم، ناخودآگاه برایش توجیه میسازیم:
«خسته بود»
«استرس داشت»
«من اشتباه کردم»
این دفاعها باعث میشه رفتارهای آسیبزننده ادامه پیدا کنه.
۳) بعضیها بلد نیستن سالم عشق بورزن:
دوست داشتن کافی نیست.
آدمی که ترس از رها شدن، خشم فروخورده، یا ناایمنی داره
ممکنه ناخواسته آسیب بزند.
نه چون نمیخواهد،
چون بلد نیست.
پس باید چکار کرد؟
یک: رفتار رو ببین، نه حرف رو
آدمها همیشه با رفتارشون حرف میزنن.
دو: مرز بگذار:
هر چیزی که ازش بگذری، تبدیل میشه به «استاندارد رابطه».
سه: مسئولیت خودت رو بپذیر:
وقتی بفهمی چرا انتخابت این آدم بوده، اونجاست که چرخه قطع میشه.
اگر خواستی، در پست بعدی درباره «مرزهای رابطه سالم» مطلب کامل مینویسم.
— رضا کاکرودی